تقدیم به کسی که در کنارم نیست ولی حس بودنش به من شوق زندگی می بخشد.....

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟

خواهان کسی باش که خواهان توباشد

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟

آغاز کسی باش که پایان تو باشد....

معنای خوشبختی این است که در دنیا کسی هست که بی اعتنا به نتیجه، دوستت دارد

به سلامتي پسربچه اي که با کفش پاره ميره مدرسه
دوستاش مسخرش ميکنن...
يه لحظه به فکر پدرش مي افته و به دوستاش ميگه
درسته کفشام داغونه ولي توش خيلي راحتم..

به هوای قلب من آمدی و گفتی عاشقی ،اما اینک هوای قلبم را نداری

به عشق بودنم آمدی و گفتی عاشقم هستی

گفتی مثل دیگران بی وفا نیستی و تا آخرش با من هستی
اینک نه تو را میبینم نه عشقی از تو را
اینک نه وفا را میبینم و نه محبتی از تو را
حالا تنها خودم را میبینم و چشمهای خیسم را 

اینک تنها قلبی شکسته را در سینه حس میکنم که
بدجور پشیمان است که چرا به تو دلبسته ام

کجا بــودي وقتي برات شکستـم             يخ زده بود شـاخه گُل تو دستـــم

کجــا بـودي وقتــي غريبــي و درد            داشت مـن تنها رو ديوونه ميـــکـرد

کجــا بودي وقتي کنـار عکســـات            شبا نشستم به هواي چشمـــات

کجا بــودي ببيني مــن ميســـوزم            عيــن چشــات سيـاهه رنـگ روزم

ســـرزنشــــاي مردمـــو شنيـــدم            هــر چــي که باورت نميشه ديـدم

کنـــايه هــاشونــو به جون خريدم            نبــود ستــاره ام شبـا گريه چيـدم

کجا بودي وقتي اشکــام ميريخت           خون جاي گريه از چشام ميـريخت

کجـــا بودي وقتـــي آبـــروم مـــرد           امــا به خـاطر چشات قسم خـورد

کجـــا بودي وقتي که پرپر شـــدم           سوختم و از غمت خاکستر شدم

 خنده واسه هميشه از لبـام رفت

 رسيدن از مرمر رويــاهـــــام رفت

میگن هیچ عشقی تو دنیا
مثل عشق اولین نیست
میگذره یه عمری اما
از خیالت رفتنی نیست

داغ عشق هیچکی مثل
اون که پس میزنتت نیست
چه بده تنها شی وقتی
هیچکسی همقدمت نیست

چقده سخته بدونی
اون که میخوایش نمیمونه
که دلش یه جای دیگه ست و همه وجودش مال اونه

تقدیم به کسی که در کنارم نیست اما حس بودنش به من شوق زیستن میدهد...

چه شبها تا سحر نام تو را از دل صدا كردم

دلم را با جنون بی كسی ها آشنا كردم

نفهمیدم چه رنگی دارد این شبهای شیدایی

كه قلبم را فقط با خاطراتت مبتلا كردم

چه حسی بود در قلبم شبیه كوچه برفی

به راه كوچه برفی ترا از خود جدا كردم

نفهمیدم كه می میرم نباشی مثل پروانه

تو را من در ته این كوچه برفی رها كردم

چه شبها تا سحر با قاصدك در خلوتی بیرنگ

نشستم مو به موی خاطراتت را سوا كردم

به پای قاصدك بستم صبوری را شبیه گل

نوشتم روی گلبرگش كه من بی تو چه ها كردم